به نقل از لایو ساینس، تنبلی چشم یا آمبلوپی (Amblyopia) که در حدود سه درصد از افراد را درگیر کرده است، زمانی رخ می‌دهد که چشم در دوره کودکی دید طبیعی نداشته باشد.

این اختلال که معمولاً در یک چشم دیده می‌شود به دلیل اختلال دید چشم تنبل بر اثر عواملی مانند(دوربینی، نزدیک بینی، یا آستیگماتیسم) انحراف چشم (لوچی یا استرابیسم) و یا عدم شفافیت مسیر بینایی(ناشی از عواملی نظیر آب مروارید، کدورت قرنیه و یا افتادگی پلک) رخ می‌دهد.

چیزی که در این پژوهش مورد توجه است این است که کودکانی که در این پژوهش بیشتر به انجام این بازی پرداخته‌اند در مقایسه با کسانی که تحت درمان‌های استاندارد برای تنبلی چشم قرار گرفتند تنها پس از دو هفته بهبودی خود را بازیافتند.

در درمان‌های استاندارد کودکان می‌بایست در مدت مشخص از پچ‌های مخصوصی بر روی چشم تنبل استفاده کنند و چشم دیگر آنها بسته مانده و فعالیتی ندارد.

این یافته‌ها نشان می‌دهد که درمان تنبلی چشم ملزم به این است که کودک از هر دو چشم خود استفاده کند که در درمان با بازی‌های رایانه‌ای این امر محقق شده و نتیجه بهتر و سریع‌تری نسبت به درمان با پچ‌های مخصوص دارد.

به گزارش کلینیک مایو حدود 3 درصد از کودکان ایالات متحده به تنبلی چشم دچار هستند.

درمان چشم تنبل به کمک پچ‌های استاندارد کمک می‌کند تا چشم ضعیف‌تر تحریک شده و به این وسیله بینایی آن بهبود یابد.

به گفته محققان این پژوهش اگرچه بیشتر کودکان پس از انجام این درمان بهبودی خود را به دست می‌آورند اما این روش همیشه هم ثمربخش نبوده و برخی از بچه‌ها پس از گذشت مدتی مجددا دچار تنبلی چشم می‌شوند.

علاوه بر این، کودکان پس از درمان در استفاده از هر دو چشم و تطابق آنها دچار مشکل می‌شوند.

بنابراین به گفته محققان،  درمانی که کودکان را به استفاده از هر دو چشم وادار کند، بهتر از درمانی است که در آن تنها از یک چشم استفاده می‌شود.

در این پژوهش جدید، محققان به صورت تصادفی 28 کودک مبتلا به تنبلی چشم را تحت درمان استفاده از پچ و استفاده از بازی رایانه ای شرکت اپل قرار دادند.

در این بازی که Dig Rush نام داشت کودکان می‌بایست به جستجوی طلا می‌گشتند و همزمان از برخورد با موانع موجود در بازی اجتناب می‌کردند.

کودکان برای انجام این بازی از عینک‌های مخصوصی استفاده کردند که بر بینایی آنها تاثیر می‌گذاشت. در این بازی چشم قوی‌تر بعضی از عناصر بازی(مانند سبد خرید طلا) را با کنتراست پایین می‌دید، در حالی که چشم ضعیف‌تر عناصر دیگر (مانند کارکنان معدن) در کنتراست بالا را مشاهده می‌کرد و هر دو چشم عناصر پس زمینه مانند سنگ‌ها و صخره‌ها را در کنتراست بالا می‌دیدند.

کودکانی که در گروه بازی اپل قرار داشتند، به مدت دو هفته و پنج روز در هفته و هر بار یک ساعت به انجام این بازی پرداختند و کسانی که در گروه درمان چشم با پچ‌های مخصوص قرار داشتند، هفت روز در هفته و به مدت زمان دو هفته و هر بار دو ساعت از این پچ‌ها استفاده کردند.

پس از گذشت دو هفته، کودکانی که در گروه بازی رایانه‌ای بودند تواستند تا به طور متوسط ​​1.5 خط بیشتر از جدول حروف بینایی سنجی را نسبت به قبل بخوانند.

در حالی که گروه دیگری که با پچ‌های استاندارد درمان شده بودند تنها توانستند تا 0.7 از خطوط این جدول را نسبت به دوره پیش از درمان بخوانند.

در نتیجه درحدود 40 درصد از کودکانی که در گروه بازی اپل قرار داشتند به بینایی 20/32  بینایی یا بیشتر (که دید نزدیک نرمال است) رسیده که این میزان در کودکان گروه دیگر 7 درصد بود.

پس از گذشت دو هفته، کودکانی که در گروه درمان با پچ قرار داشتند، درمان خود را تغییر داده و به مدت دو هفته از بازی رایانه‌ای اپل استفاده کردند. نکته جالب توجه این است که پس از گذشت چهار هفته بینایی آنها نیز بهبود یافت و هیچ تفاوتی در بینایی بین دو گروه مشاهده نشد.

با این حال، هنوز هم مشخص نیست که بهبود بینایی در کودکانی که با این بازی درمان شدند برگشت پذیر است یا خیر اما به گفته محققان این پژوهش برای مشخص شدن آن نیازمند انجام پژوهش‌های بیشتری هستیم.

این پژوهش در JAMA Ophthalmology به چاپ رسیده است.